Izolacja poddasza zabytkowego domu drewnianego Ornak
W zeszłym tygodniu mieliśmy przyjemność wykonywać docieplenie domu drewnianego Ornak. Jego historia sięga roku 1902. Nasze prace polegały na wykonania nadmuchu granulatu celulozowego w podłogi oraz skosy poddasza obiektu. Dzięki unikalnym parametrom naszego granulatu, konstrukcja budynku mająca ponad 115 lat będzie dodatkowo impregnowana i zabezpieczona przed działaniem wilgoci oraz drobnych zwierząt (kuny, myszy). Idealne połączenie drewna i celulozy zapewni budynkowi zdrowy mikroklimat dla gości przebywających w budynku. Wdmuchanie izolacji z granulatu w podłogi powoduje jej wygłuszenie. Jest to bardzo istotne w przypadku domów drewnianych.
Izolacja domu drewnanego
Zastosowanie granulatu celulozowego oprócz stworzenia idealnych warunków termicznych w budynku wpływa również na środowisko naturalne. Materiał wytwarzany jest z makulatury gazetowej. Dzięki specjalnym procesom impregnacji materiał nabiera cech niepalności. Dzięki swojej strukturze ma też bardzo dużą pojemność cieplną. Ma to olbrzymie znaczenie na poddaszach budynków. Ciepło w lecie a zimno w zimie zatrzymywane jest w warstwie materiału co powoduje komfort termiczny użytkowanego poddasza. Zastosowanie granulatu celulozowego jako docieplenie budynku zapewni wiec zdrowe warunki do mieszkania.
Historia domu drewnianego Ornak (źródło http://www.ornak.net.pl/)
Willa „Ornak” – tu mieści się pensjonat muzealny o tej nazwie. Jak powstał, cóż to jest w ogóle „pensjonat muzealny”?Willa „Ornak” – tu mieści się pensjonat muzealny o tej nazwie. Jak powstał, cóż to jest w ogóle „pensjonat muzealny”? Ponad sto lat temu w Zakopanem odbywa się ślub Stanisława Sokołowskiego z Agnieszką Walczakówną. Stanisław jest synem powstańca 1863 r. Seweryna Tytusa Sokołowskiego wygnanego z Kongresówki. Pracuje w zakopiańskich lasach hrabiego Władysława Zamoyskiego. Agnieszka pochodzi z jednego z najstarszych i najbogatszych rodów góralskich. Stanisław za pieniądze uzyskane ze sprzedaży posiadłości żony położonych w obecnym sercu Zakopanego (okolice teraźniejszej ul. Chramcówki), odbywa studia w Wiedniu i otrzymuje gruntowne wykształcenie leśne i tytuł profesora. Po powrocie nadzoruje gospodarkę leśną w prywatnych, będących wtedy własnością hr. Zamojskiego, lasach tatrzańskich.
W 1902 buduje dom rodzinny „Ornak”. Dom wykonany zostaje z najlepszych okazów świerka sprowadzonego spod Babiej Góry przez najlepszych zakopiańskich ówczesnych cieśli – Wirmańskich. Stanowi klasyczny przykład stylu witkiewiczowskiego w architekturze. Płazy (belki drewniane z których zbudowano ściany) są rzadko spotykanej szerokości. Były łączone „na styk” – nie, jak później, ze szczeliną wypełnioną „wełnianką” (plecionką z wiórów drewnianych) – a dla uszczelnienia od zewnątrz upychano mchem.
Dom stoi wtedy samotnie na słonecznych łąkach poniżej Doliny Białego. Trudno w to uwierzyć patrząc dziś na otoczenie – dookoła wielkie stare drzewa, liczne domy, ulice… – ale dawne czasy utrwalone są na fotografiach eksponowanych w muzeum.Dom stoi wtedy samotnie na słonecznych łąkach poniżej Doliny Białego. Trudno w to uwierzyć patrząc dziś na otoczenie – dookoła wielkie stare drzewa, liczne domy, ulice… – ale dawne czasy utrwalone są na fotografiach eksponowanych w muzeum.
Charakter drewnianego domu muzealnego
Pensjonat muzealny jest szczególnego rodzaju muzeum. Muzeum w tradycyjnym znaczeniu to miejsce, które dzięki zgromadzeniu odpowiednich przedmiotów materialnych daje świadectwo przeszłości. Przedmioty oglądane w muzeum dają nam nie tylko wiedzę o epoce, której dotyczą, ale i wzbogacają nas o osobiste jej doświadczenie, o obraz emocjonalny tej epoki. Muzeum w formie pensjonatu jest formą muzealnictwa aktywnego, to jest takiego, w którym zabytkowy przedmiot ekspozycji nie jest tylko po prostu oglądany, ale jest udostępniony zwiedzającemu do używania zgodnego z przeznaczeniem dla którego został wykonany. Muzealnictwo aktywne jest, z punktu widzenia zwiedzającego wyższą formą ekspozycji. Przedmioty tak prezentowane zostają wszak przeniesione z odległego czasu w teraźniejszość w pełniejszej formie.Pensjonat muzealny jest szczególnego rodzaju muzeum. Muzeum w tradycyjnym znaczeniu to miejsce, które dzięki zgromadzeniu odpowiednich przedmiotów materialnych daje świadectwo przeszłości. Przedmioty oglądane w muzeum dają nam nie tylko wiedzę o epoce, której dotyczą, ale i wzbogacają nas o osobiste jej doświadczenie, o obraz emocjonalny tej epoki. Muzeum w formie pensjonatu jest formą muzealnictwa aktywnego, to jest takiego, w którym zabytkowy przedmiot ekspozycji nie jest tylko po prostu oglądany, ale jest udostępniony zwiedzającemu do używania zgodnego z przeznaczeniem dla którego został wykonany.
Aktywne muzeum
Muzealnictwo aktywne jest, z punktu widzenia zwiedzającego wyższą formą ekspozycji. Przedmioty tak prezentowane zostają wszak przeniesione z odległego czasu w teraźniejszość w pełniejszej formie. W pensjonacie (hotelu) muzealnym, zwiedzający – a zarazem mieszkaniec – zostaje tak wszechstronnie otoczony świadectwem przeszłości iż odnieść może wrażenie, że to nie przedmioty z dawnych czasów przeniesiono do teraźniejszości, lecz on doświadcza podróży w czasie. Ściany, meble, przedmioty codziennego użytku, obrazy, zdjęcia – wszystko z minionej epoki – to jego prawie wyłączne otoczenie podczas dni i nocy tam spędzanych. To przeniesienie nie może i nie powinno być oczywiście nazbyt totalne. Wywołać by mogło wrażenie rozdwojenia jaźni. Pamiętać też trzeba, że pensjonat muzealny jest przedsięwzięciem mającym wymiar komercyjny. Zwiedzający musi mieć dostęp do podstawowych we współczesnym hotelarstwie ułatwień i wyposażenia. Dobór, charakter, aranżacja tego wyposażenia, zakres dostępnych współczesnych ułatwień – to sprawy trudne i delikatne wymagające od właściciela lub administratora hotelu czy pensjonatu dużego wyczucia.