Metoda ocieplania lekka mokra jest obecnie najpopularniejszym sposobem na termoizolację budynków. Nie jesteśmy zbytnimi zwolennikami tej metody, ponieważ jest ona wbrew pozorom dość pracochłonna, czasochłonna, mało ekologiczna i łatwo w jej przypadku o błędy. Niemniej jednak inwestorzy cenią sobie tego rodzaju termoizolację, ponieważ dobrze wykonana jest dość skuteczna i pozwala na pomalowanie zewnętrznej warstwy elewacji na dowolny kolor.
Metoda lekka mokra znana jest również jako bezspoinowa (BSO) lub ETICS (External Thermal Insulation Composite Systems). Polega na przymocowaniu warstwy termoizolacyjnej do muru specjalnymi klejami, a następnie na pokryciu jej tynkiem cienkowarstwowym. Stosowana jest głównie w przypadku domów murowanych.
Najpierw mocuje się do muru metalową listwę startową wyznaczającą dolny poziom warstwy termoizolacyjnej. Listwa wykonana jest najczęściej z blachy ocynkowanej i stanowi swego rodzaju oparcie dla termoizolacji, którą układa się w następnej kolejności. Mogą nią być płyty z wełny mineralnej, jednak przyjmuje się, że styropian jest w tym przypadku lepszym rozwiązaniem. Płyty izolacji przykleja się do ściany zaprawą klejową tak, żeby krawędzie ich łączenia były względem siebie przesunięte, a nie znajdowały się bezpośrednio nad sobą. Dobrym rozwiązaniem jest również zastosowanie dodatkowego mocowania styropianu do ściany przyjmującego postać kołków rozprężnych. Oczywiście mur musi być odpowiednio wyrównany, suchy i pozbawiony zanieczyszczeń.
Styropian dość dobrze izoluje, ale jest stosunkowo miękki. Z tego powodu wymaga dodatkowego zbrojenia w postaci siatki z włókna szklanego zatopionej w dwóch warstwach zaprawy klejąco-szpachlowej. Siatka chroni styropian przed zniszczeniem spowodowanym uszkodzeniami w postaci uderzeń lub wgnieceń. Przejmuje także różnego rodzaju naprężenia spowodowane przez skoki temperatury, dzięki czemu warstwa styropianu nie ulega odkształceniom. Siatka nakładana jest zazwyczaj w postaci pionowych pasów, których krawędzie nakładają się na siebie.
Na końcu, gdy zaprawa klejąco-szpachlowa wyschnie, a tym samym siatka zostanie stabilnie umocowana, nakłada się na nią tynk cienkowarstwowy, którego powierzchnię można dowolnie pomalować lub ukształtować. Najpopularniejsze są w tym przypadku tynki akrylowe oraz silikonowe. Gdy warstwę termoizolacyjną stanowi wełna mineralna, wówczas używa się raczej paroprzepuszczalnych tynków silikatowych lub mineralnych.
Należy pamiętać, że w przypadku metody lekkiej mokrej bardzo ważne są warunki pogodowe podczas tego typu prac. Z oczywistych względów nie może być zbyt zimno lub deszczowo. Nadmierne nasłonecznienie ściany także nie jest korzystnym zjawiskiem. Zbyt wysoka temperatura ściany może w tym wypadku spowodować problemy z przyczepnością zaprawy klejowej.