Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie o minimalną liczbę warstw w budowanej ścianie, ponieważ jest to decyzja, którą każdy inwestor powinien podjąć we własnym zakresie. Zarówno ściany jedno-, dwu- jak i trójwarstwowe posiadają liczne zalety.
Ściany jednowarstwowe są zazwyczaj bardzo szybko wznoszone ze względu na fakt, że w ich przypadku stosuje się jeden rodzaj materiału budowlanego. Przyjmuje on najczęściej postać dość dużych pustaków, bloczków betonu komórkowego lub keramzytobetonowych, które zajmują całą grubość ściany. Ściany jednorazowe pozbawione są dodatkowej warstwy docieplającej, ogranicza się również ilość pionowych spoin pomiędzy poszczególnymi bloczkami. Dlatego stosuje się zazwyczaj profilowane pustaki lub bloczki, mocowane ze sobą na zasadzie pióro/wpust. Oczywiście spoinę poziomą zawsze należy wykonać, ale również nie może być zbyt gruba, najwyżej kilka milimetrów – w przeciwnym wypadku utworzy się mostek termiczny. Ryzyko powstania mostka można zminimalizować stosując specjalne zaprawy wzbogacone materiałem termoizolacyjnym. Ściany jednowarstwowe mają zazwyczaj ok. 40-45 cm grubości.
W ścianach dwuwarstwowych mur służy głównie przenoszeniu obciążeń na fundament. Oczywiście pełni on również funkcję termoizolacyjną, niemniej jednak o izolacyjności cieplnej ścian decyduje przede wszystkim druga warstwa, czyli ociepleniowa. Grubość muru wynosi ok. 20 cm, zaś grubość mocowanej do niego warstwy ociepleniowej od 12 do 20 cm. Mur można zbudować zarówno z betonu komórkowego, keramzytobetonu, jak i ceramiki budowlanej. Jako materiał dociepleniowy można zastosować ekofiber, styropian, wełnę mineralną itp.
Ściana trójwarstwowa jest najbardziej skomplikowaną konstrukcją, jej wzniesienie jest również stosunkowo drogie. Buduje się ją podobnie jak ścianę dwuwarstwową. Różnica polega na tym, że warstwa ocieplenia nie jest zatynkowana, tylko buduje się przed nią dodatkową ścianę osłonową. Ściana osłonowa może zostać wzniesiona z takiego samego materiału, jak mur konstrukcyjny, wówczas wymaga tynkowania. Do jej budowy stosuje się również cegły klinkierowe lub silikatowe, które nie wymagają żadnego dodatkowego pokrycia. Poza tym pomiędzy ociepleniem a osłoną dobrze jest zostawić niewielką, kilkucentymetrową szczelinę wentylacyjną. Powietrze do szczeliny powinno wpływać przez kratki lub przez niewypełnione zaprawą miejsca w ścianie osłonowej. Ważne, żeby wszystkie trzy warstwy muru zostały połączone specjalnymi kotwami.
Przyjmuje się, że dobrze zbudowane ściany trójwarstwowe są najcieplejsze. Niestety, w większości przypadków są również najgrubsze oraz najdroższe.